Dziamgon Kongtrul Drakpa Senge Rinpocze urodził się jako syn Beru Khyentse Rinpocze w 1995 roku. Już w 1996 roku XVII Karmapa Trinlej Thaje Dordże w rocznym chłopcu, który na jego przywitanie rzucał ryż wykonując gest podarowania mandali, rozpoznał reinkarnację wielkiego mistrza i nauczyciela Dziamgona Kongtrula. Nadał mu imię Karma Mindziyur Dragpa Senge Thrinle Kunkhyab Pal Sangpo i potwierdził fakt rozpoznania odpowiednim listem zaaprobowanym także przez XIV Kunziga Shamara Rinpocze. Na prośbę Beru Khyentse Rinpocze rok później, pod drzewem Bodhi XIV Dalajlama dokonał ceremonii obcięcia włosów młodego lamy.

Kiedy IV Dziamgon Kongtrul Rinpocze skończył 5 lat rozpoczął formalną edukację buddyjską. Studiował najważniejsze teksty filozofii buddyjskiej łącznie z Bodhicaryawatarą i Madhyamiką osiągając wspaniałe rezultaty. Otrzymał przekazy i inicjacje od najwyższych mistrzów linii. XVII Karmapa przekazał mu inicjację Czenreziga w formie Gyalła Gyatso, Sakya Gongma Rinpocze – Hewadżry. Od Beru Khyentse Rinpocze wielokrotnie otrzymał inicjację Kalaczakry jako “Skarbnicy Wszystkich Ustnych Przekazów” przekazanej przez I Dziamgona Kongtrula.

Obecnie Rinpocze odbywa dalszą formalną edukację przyjmując nauki i przekazy, jednocześnie samemu udzielając ich rosnącej liczbie uczniów. Bierze też udział w dorocznym spotkaniu Kagyu Monlam w Bodhgaja. W roku 2014 razem z XVII Karmapą Thaje Dordże poprowadził uroczystości pogrzebowe XIV Kunziga Shamara Rinpocze. W 2016 roku Dziamgon Kongtrul Rinpocze wraz z Beru Khyentse Rinpocze podjęli decyzję o założeniu swojego Ośrodka Buddyjskiego Khyenkong Karma Kagyu w Polsce. W październiku 2017 roku w czasie wizyty w Europie, Rinpocze udzielił nauk i inicjacji podczas kursu w swoim Ośrodku w Warszawie.

I Dziamgon Kongtrul Lodro Thaje był wielkim uczonym, mistrzem i wizjonerem linii Karma Kagyu buddyzmu tybetańskiego. Wspólnie z Czokgjurem Lingpą (szkoła Njingma) i Dziamjang Khjentse Łangpo (szkoła Sakja) zainicjowali ruch Rime, któremu przyświecała wolna od uprzedzeń idea szacunku dla innych szkół. Celem ruchu było zachowanie buddyjskich nauk ze wszystkich linii przekazu dla późniejszych pokoleń (niektórym liniom jak np. Szangpa Kagju groził wówczas zanik), a także przybliżenie do siebie praktykujących z różnych szkół i krzewienie nauk Wielkiej Doskonałości (dzogczen) oraz Wielkiej Pieczęci (mahamudra). Pozostawił po sobie pięć słynnych Skarbnic – “Skarbnica Wiedzy Encyklopedycznej”, “Skarbnica Drogocennych Term”, “Skarbnica Drogocennych Pouczeń”, “Skarbnica Wiedzy”, “Skarbnica Niezwyczajna”, które stanowią kluczowe źródło wiedzy teoretycznej niezbędnej nie tylko do edukacji współczesnych mistrzów buddyjskich ale także zrozumienia buddyzmu tybetańskiego na Zachodzie.